Bütün yaz aylak aylak dolaştıktan sonra kendimizi antik yoga uygulamasına tanıtmak için şu andan daha iyi bir zaman düşünebiliyor musunuz?
Sadece 10 gün sonra, 22 Eylül Cuma günü, sonbaharın gelişini kutluyor olacağız. Kimimiz için sonbahar en romantik ay; kimimiz içinse düşen yapraklar ufuktaki kış fikriyle flört etmekte. Güneşin bize daha erken elveda demesiyle birlikte günlerin kısaldığını anlıyorum; tabi ki bu durum ister istemez yeni yılın habercisi oluyor. Daha sağlıklı yemek seçenekleri ve egzersizle birlikte ruhuma ve bedenime daha iyi bakmam gerektiğini hatırılıyorum her sene.
Sonbaharla birlikte gelen hepimizin tanıdık olduğu monoton değişime burun kıvırmaktansa, onu memnuniyetle karşılıyorum ve derin kış uykuma dalmadan önce kendimi bu sene son bir defa daha arındırma fırsatını yakalıyorum. Çevremde artık tek tük kalan asi kır çiçekleri gibi, hırçınlaşan doğada esin kaynağı buluyorum.
Yılın son zamanında giderek daha karmaşık, dikkatimizi dağıtan teknoloji ve tüketim odaklı modern yaşamlarımızdan biraz da olsun kurtulup nefes alabilmek için yogadan daha mükemmel kaçış noktası yok bence.
Şu anda sahip olduğumuz/olabileceğimiz barış ve memnuniyeti bulmak her zaman en zorlu gorevlerden biri ve yoga, doğanın sakinleşmesiyle birlikte, bu çok arzu edilen sükuneti bulmak için bize gereken araçları tüm kalbiyle sağlıyor.
Yogayla çikolata arasında çok büyük benzerlikler var. Daha önce çikolatanın tadına bakmadan yaşayan bir insan, kaçıracak bir şeyi olmadığı için mükemmel bir şekilde hayatına devam edebilir. Ama o grubun dışında kalan biz faniler için, o tadı aldıktan sonra geri dönüş yok!
Tabi ki çikolataya katiyen yer olmayan diyetlere katlandığınızda, o hiç olmamış gibi hayatınıza devam edebilirsiniz. Ancak tanıdık tadın yol açtığı zevk her zaman aklınızın arkasında bir yerlerde kalır.
“Bu sonbahar yoga yapmaya başlıyorum ve artık geri dönüşü yok.” diyorsanız, sizi hemen aşağıya alalım:
