Kendi zihninizde bir mahkum gibi hissettiniz mi hiç? Olumsuz olayları sürekli zihninizde oynatıyor musunuz veya takıntılı mısınız? Sorularıma evet cevabını verdiyseniz yardım için buradayım!
Saplantılı düşünme, başka bir deyişle ruminasyon, beyninizinden atmak istediğiniz o salak reklam melodisinin tekrar, tekrar ve tekrar oynaması gibi. Zaman zaman kendinizi aynı çarkın içinde dönen bir hamster gibi hissediyorsunuz ya da bozulmuş bir plak… Sanırım insan olmanın sanrılarından biri de bu: takıntılı düşünceler.
İşte sizin, benim gibi endişeli insanlar, hayat güzel güzel devam ederken bile negatif düşünceler üzerinde hiper odaklanma eğiliminde oluyor. Sanki beyinlerimiz olumsuz deneyimleri sürdürecek pozitif düşünceleri atmaya çalışıyor. Ruminasyon tahminimizden de ciddi bir sorun olabilir çünkü nadiren bir durumla nasıl başa çıkılacağı konusunda yeni bilgiler veya çözümler sunar. Bunun yerine bu takıntılı düşünceler bizi duygusal olarak devirir ve olumsuz duygulara yoğunlaşmamıza sebep olur.
Öyleyse, kendimizi takıntılarımızdan nasıl kurtarabiliriz?
